Koptyjski Kościół Ortodoksyjny odstąpił od „dialogu” ze Stolicą Apostolską. To reakcja, jak potwierdzili dostojnicy egipskiego „kościoła wschodniego” na wydany przez Dykasterię Nauki Wiary dokument umożliwiający błogosławienie par homoseksualnych. Według Aleksandrii katolicy „zmienili stanowisko” względem homoseksualizmu.
W nagraniu wideo z 8 marca koptyjski rzecznik prawosławny o. Moussa Ibrahim powiedział, że „najbardziej godnym uwagi” z dziewięciu dekretów wydanych przez doroczny Święty Synod w Wadi El-Natrun w Egipcie było „zawieszenie dialogu teologicznego z Kościołem katolickim po zmianie jego stanowiska w kwestii homoseksualizmu”.
W oświadczeniu biskupów tego kościoła z 7 marca, czytamy, że „po konsultacjach z siostrzanymi kościołami wschodniej rodziny ortodoksyjnej postanowiono zawiesić dialog teologiczny z Kościołem katolickim, ponownie ocenić wyniki osiągnięte przez dialog od jego początku dwadzieścia lat temu oraz ustanowić nowe standardy i mechanizmy dialogu w przyszłości”.
Wesprzyj nas już teraz!
Biskupi koptyjscy potwierdzili również, że odrzucają „wszelkie formy związków homoseksualnych, ponieważ naruszają one Pismo Święte i prawo, zgodnie z którym Bóg stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę”. Dodali, że Koptyjski Kościół Ortodoksyjny „uważa wszelkie błogosławieństwo takich relacji, niezależnie od ich rodzaju, za błogosławieństwo grzechu, a to jest nie do przyjęcia”.
Koptowie wywodzą się z pierwotnego Kościoła egipskiego, którego założycielem według tradycji miał być św. Marek Ewangelista. Odegrał on czołową rolę w kształtowaniu się pierwotnej chrześcijańskiej teologii. W Egipcie działali m.in.: Atanazy Wielki, Cyryl z Aleksandrii, Orygenes. W Egipcie narodziły się chrześcijańskie: anachoretyzm, cenobityzm i monastycyzm.
Koptyjski Kościół Ortodoksyjny wyodrębnił się w V wieku z patriarchatu aleksandryjskiego na skutek sporów narodowych i chrystologicznych w Egipcie, gdy większość chrześcijan egipskich z patriarchą Aleksandrii, Dioskurem I na czele opowiedziała się przeciwko postanowieniom soboru chalcedońskiego (diofizytyzm) i zerwała jedność doktrynalną z Kościołem.
Współcześnie uważa się, że głównymi powodami schizmy nie były kwestie doktrynalne (monofizytyzm), ale spory polityczne w Egipcie między nacjami grecką i koptyjską oraz brak zrozumienia dla spraw lokalnych ze strony dworu cesarskiego w Konstantynopolu, który nie dostrzegł w porę problemów Egipcjan.
Istnieje także złączony z Rzymem Kościół katolicki obrządku koptyjskiego, liczący obecnie ok. 220 tys. wiernych. Powstał on w 1741 jako wikariat apostolski w wyniku działalności misyjnej Kościoła łacińskiego w środowisku koptów. Leon XIII listem apostolskim „Christi Domini” z 26 listopada 1895 utworzył katolicko-koptyjski Patriarchat Aleksandrii. Jako pierwszy na jego czele stanął Cyrillos Makarios (Cyrillus Macaire – do 1908). Po jego śmierci w latach 1908-47 Patriarchatem kierowali kolejno dwaj administratorzy apostolscy, przy czym drugi z nich – Marcus Khuzam został 7 marca 1948 nowym patriarchą. Swój urząd pełnił do śmierci 2 lutego 1958.
Kolejnymi patriarchami byli: Stephanos I Sidarouss (1958-86; w 1965 obdarzony godnością kardynalską jako pierwszy kopt), Stephanos II Ghattas CM (1986-2006, kardynał – od 21 lutego 2001; ustąpił ze względu na wiek i stan zdrowia), Antonios Naguib (od 30 marca 2006 do 18 stycznia 2013) i od 18 stycznia 2013 r. Ibrahim Isaac Sidrak.
KAI/oprac. FA
Źródła „Fiducia Supplicans”: Relatywistyczna filozofia święci triumfy w Kościele
Źródła „Fiducia Supplicans”: Relatywistyczna filozofia święci triumfy w Kościele
