„Mówienie, że ludzie umierają, a zwierzęta zdychają, wcale nie oznacza, że nie szanujemy zwierząt. Po prostu w ten sposób podkreślamy różnicę, jaka istnieje między osobą ludzką, stworzoną przez Boga do życia wiecznego, a zwierzęciem. Z drugiej strony przyznajmy, że jeśli jakaś właścicielka psa mówi do niego z uśmiechem: Chodź do mamusi, to nie musi to od razu oznaczać, że jest oderwaną od rzeczywistości ideolożką psiacierzyństwa”, pisze na łamach tygodnika „Idziemy” ks. prof. Dariusz Kowalczyk SJ.
Duchowny przyznaje, że sam nie mówi, iż pies umarł bądź zdechł. Woli używać sformułowania, że „pies zakończył żywot”. Niestety bardzo wiele osób jest, jego zdaniem, „zaczadzonych ideologiami, które humanizują zwierzęta, a człowieka sprowadzają do poziomu zwierząt”.
Ks. prof. Dariusz Kowalczyk przypomina, że humanizacji zwierząt towarzyszy odzieranie człowieka ze szczególnej, wyróżniającej go spośród istot żywych godności.
Wesprzyj nas już teraz!
„Bo i jaką człowiek miałby mieć godność, skoro – tak jak każde inne zwierzę – jest przypadkiem ewolucji? Przypadkiem bardziej inteligentnym niż inne zwierzęta, ale za to bardziej szkodzącym planecie. Pojawiły się koncepcje, które w miejsce przekraczającej doczesność godności człowieka stawiają pojęcie jakości życia, przy czym jakość życia zdrowego psa okazuje się większa od jakości życia starego, ciężko chorego człowieka. A zatem lepiej dbać o psa, niż wydawać pieniądze na staruszków, dla których najlepszym rozwiązaniem byłaby eutanazja, skoro ich jakość życia jest bardzo niska. W tej sytuacji biblijny obraz człowieka jest wart głoszenia bardziej niż kiedykolwiek”, podsumowuje jezuita.
Źródło: tygodnik „Idziemy”
TG
